Alıç

ʻyurdumuzda yabanî olarak yetişen bir ağaç’ ~ Tkm alıç ʻak diken’ ~ OT aluç. Eski Kıpçakçada alçu olarak geçer. Clauson (ED 128b) Farsça alū [sic!] ile yakınlığı olduğunu belirtmekle yetinmiştir. Tietze (Pers 133/8) Farsça ā/ū ʻplum’ + -ça küçültme ekiyle kurulmuş bir türev olduğunu yazmış, ancak sonundaki -a’nın düşmesi üzerinde durmamıştır. Buna karşılık alça biçiminde ortadaki -u-’nun düştüğünü göz ardı etmemiştir (127. s.). Räsänen (V I8b) de Farsça ālūça’dan geldiğini bildirmiştir. (G. Doerfer. ālūça’nın bir küçültme biçimi olduğunu dile getirmiştir.) Dankoff’a göre (ALT 6), Ermeniceden alınmıştır (Erm aloč ʻmedlar’, yer. alōč, alōǰ, aluç, aluǰ). Deny: Gr 580 (étmymologie obscure). Yerel ağızlarda alıca yemişen adı da verilir. bk. yemişen. Rusça alyča ‘Prunus spinosa’ Türkçeden alınmıştır.