Alan

1. ‘düz ve açık yer, meydan’; 2. ‘orman içinde düz ve ağaçsız yer, düzlük’. Yerel ağızlarda alan ve alaŋ olarak geçer. ~ Tkm alaŋ. Türkmencede āla ‘orman içi ağaçsız düzlük’ biçimi de vardır. -Kzk alan. Çağdaş diyalektlerdeki yalan biçimi dikkat çekicidir: TatK yalan. -Tel yalan ~ OT alaŋ ‘düz ve açık yer’ Eren: Türkoloji Dergisi 8: 10; Németh: KCsA III: 109; Doerfer: TMEN 544; Clauson: ED 147a; Leksika 607-608.