Anavul

yer. 1. ʻsuyun küçük arklara ayrıldığı yerʼ; 2. ʻsebze ekmek için ayrılmış toprak parçası, evlekʼ. Ağızlarda anavalı (> anavallı) olarak da geçer. Yerel olarak kullanılan anoğul biçimi, halk etimolojisiyle ana oğulʼa çevrilmiştir. < R ἀναβολή ʻBewässerungskanalʼ. Tietze: Gr (I) 210/11; Tietze - Tekin: Erdem 5: 290/35; Symeonidis: Gr 172/11.