Argaç

ʻdokuma tezgâhında çözgü üzerine enine atılan iplik, atkıʼ ~ Az arğac. -Tkm argaç. Kırgızcada argaca arkak adının verildiğini biliyoruz. Kazakçada arkau biçimi kullanılır. < arga- ʻatkı atmakʼ + -ç eki. Tuvacada argı- ʻdokumakʼ olarak geçer. Farsça arġāc, arġāçʻ yarn; the weftʼ Türkçeden alınmıştır (Doerfer: TMEN 457). Clauson (TDAY 1966, 9; ED 216a), ar- kökünden -gaç (ve -kağ) ekiyle kurulduğunu dile getirmiş, ancak ar- kökünün ʻto be tiredʼ ve ʻto deceiveʼ anlamlarına geldiğini saklamamıştır. Ligeti (TörK 248) arkak ve argaç biçimlerinin ar- kökünden geldiğini yazmışsa da, bu kökün anlamını vermemiştir. bk. Sevortyan: ST 2, 1971,10. Deny: Grammaire 580; Leksika 396.